Ένα από τα συνηθέστερα ζητήματα που απασχολεί την πλειονότητα των ανθρώπων που έκαναν γυμναστική στο παρελθόν και για τον οποιοδήποτε λόγο τη σταμάτησαν, είναι το αν το σώμα τους θα μπορέσει πλέον να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των ασκήσεων, όταν ξαναπεράσουν την πόρτα του γυμναστηρίου. Λοιπόν, σας έχουμε ευχάριστα νέα. Το ανθρώπινο σώμα δεν ξεχνάει! Ας δούμε παρακάτω τι εννοούμε.
Η γυμναστική βασίζεται στην κίνηση. Σε μία δράση δηλαδή που είναι αποτέλεσμα μίας ταχύτατης και εκπληκτικής συνεργασίας εγκεφάλου και νευρομυοσκελετικού συστήματος. Όσο περισσότερο πραγματοποιούμε μία κίνηση, τόσο πιο εύκολα υλοποιήσιμη γίνεται από το σώμα μας, σε σημείο που επί της ουσίας πλέον να την αποκαλούμε «μηχανική κίνηση». Οι αυτοματισμοί αυτοί του σώματός μας, βασίζονται στα κύτταρά μας τα οποία έχουν την ικανότητα να μαθαίνουν. Να μαθαίνουν πώς να αντιμετωπίζουν έναν ιό ή να μαθαίνουν πώς να αντεπεξέρχονται σε έναν τραυματισμό με σκοπό την ίασή τους, επιτυγχάνοντας ακόμη και μικρότερους χρόνους αποθεραπείας. Από τη στιγμή που τα κύτταρά μας έχουν την ικανότητα να μαθαίνουν, έχουν και την ικανότητα να θυμούνται!
Μέχρι πρότινος, η επιστημονική κοινότητα θεωρούσε πως η επονομαζόμενη μνήμη του σώματος σχετιζόταν αποκλειστικά και μόνο με το όργανο του εγκεφάλου, τα κύτταρα του οποίου ήταν υπεύθυνα και την καταγραφή των πληροφοριών και την ανάκτησή τους, όποτε χρειαζόταν. Πλέον, μέσα από αρκετές μελέτες επιστημόνων της κινησιολογίας και όχι μόνο, έχει καταδειχθεί πως και οι μύες μας, διαθέτουν τη δική τους μνήμη. Μία μνήμη η οποία εν αντιθέσει με άλλους τύπους μνήμης, είναι πολύ δύσκολο να χαθεί! Ναι, υπάρχουν και άλλα είδη μνήμης όπως η μακρόχρονη, η βραχύχρονη και η αισθητηριακή. Σε αυτές, έρχεται να προστεθεί και εκείνη των μυών ή οποία ονομάζεται επιγενετική. Τα κύτταρα των μυών μας, όχι μόνο έχουν την ικανότητα να καταγράφουν την τεχνική των κινήσεών μας αλλά παράλληλα να διατηρούν τα αρχεία αυτά, ακόμη και για πάντα. Η αποθήκευση αυτών των πληροφοριών γίνεται σε μοριακό επίπεδο (DNA) και αφορά όλα τα είδη κινήσεων και ασκήσεων όπως αντιστάσεις, βάρη, κολύμβηση κτλ. Έτσι, όταν κληθούμε ακόμη και μετά από χρόνια, να κάνουμε μία άσκηση που κάναμε κατά το παρελθόν, θα μπορούμε να την επαναλάβουμε πολύ πιο εύκολα, γρήγορα και σωστά, εν αντιθέσει με κάποιον ο οποίος θα την κάνει για πρώτη φορά.
Η μνήμη του σώματος είναι εκείνη η οποία ευθύνεται για πολλά παραδείγματα της καθημερινότητάς μας, κατά τα οποία ένας άνθρωπος μεγαλύτερης ηλικίας ή αυξημένου σωματικού βάρους, μπορεί να ανταποκριθεί σε απαιτητικές ασκήσεις δύναμης και αντοχής με τρόπο που μας εκπλήσσει. Αν λοιπόν κατά το παρελθόν έχετε ασχοληθεί με τη γυμναστική, ο πυρήνας αυτών των μνημών βρίσκεται καλά φυλαγμένος στις κυτταρικές καταγραφές σας, περιμένοντας μία απλή πυροδότηση για να έρθει στην επιφάνεια ή αλλιώς μία επίσκεψή σας στο γυμναστήριο. Ασφαλώς τα παραπάνω, δε θα πρέπει να σας οδηγήσουν σε υπερβολές που μπορούν να θέσουν την υγεία και το σώμα σας σε κίνδυνο. Το χρονικό διάστημα που έχει παρέλθει από την τελευταία φορά που γυμναστήκατε, δε γίνεται να αντισταθμιστεί μόνο από τη μνήμη του σώματός σας. Χρειάζονται προσεκτικά βήματα για την επάνοδό σας, αξιοaποιώντας παράλληλα όλα τα πλεονεκτήματα που έχετε αποκομίσει από την πρότερη εμπειρία σας με το χώρο της γυμναστικής. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε έναν άνθρωπο που δεν είχε ποτέ άλλοτε επαφή με τη γυμναστική και έναν που έχει εμπειρίες και γνώσεις του χώρου, ακόμη και αν έχει παραμείνει ανενεργός κατά το προηγούμενο διάστημα, είναι η ικανότητα του δεύτερου να προσαρμοστεί πολύ πιο εύκολα και σωστά σε ένα πρόγραμμα γυμναστικής.